Mamo, bo Ty mnie w ogóle nie słuchasz!!!
Znacie to?
Biegam od niedawna. I właściwie na tym powinnam zakończyć ten wpis. Moje doświadczenie sportu w życiu jest znikome.
Skąd to się w ogóle wzięło i co to jest?
Zaczęło się we Włoszech, od włoskiego recenzenta restauracji – Carla Petrini, który zaczął sprzeciwiać się ekspansji fast-food-ów. W 1986 r. nie dopuścił on do powstania restauracji McDonald’s w zabytkowej części Rzymu (nieopodal Hiszpańskich Schodów). Pod jego wpływem szybko zawiązał się nowy ruch społeczny, który popierał "slow food" (z ang. „slow” oznacza powoli, natomiast „food” jedzenie) czyli "wolne jedzenie". Jego wyznacznikiem było celebrowanie jedzenia.
Każdy ma wpadki, slow mama też je ma! Gadam do moich dzieci po 78 razy jedno i to samo, różnym natężeniem głosu i bywa, że nie dociera. Ostatecznie tylko rykiem jestem w stanie do nich dotrzeć.
O mnie
Nazywam się Ewa Pastuszak.
Z wykształcenia i pasji jestem socjolożką.
Przede wszystkim jestem Mamą
(Filip 10 i Mikołaj 6).
I Żoną (Tomek 40+).
Pasjonuje mnie proste życie bez pośpiechu i filozofia Slow Life.
Najchętniej czytane
- 12 sprawdzonych kroków, aby stać się szczęśliwszą wersją samej siebie
- Pan Pierdziołka spadł ze stołka, czyli niegrzeczne rymowanki nie tylko dla chłopaków
- W krainie uciapcianych rąk, nie kupujcie dzieciom zabawek
- O tym, jak trudno być slow, kiedy jest się zrzędzącą jędzą
- Jednak życie to nie bajka, komu przeznaczysz swój 1%?
Tagi
O Blogu
Blog o tym, że w życiu potrzebna jest równowaga! O tym, co najbardziej inspiruje, co napędza, o rodzinie, o dzieciakach i całym galimatiasie związanym z ich posiadaniem (ogólnie rzecz ujmując). Trochę o modzie. Dużo o jedzeniu. Niewiele o polityce. Rozdział o podróżach (tych prawdziwych i palcem po mapie). O szczęściu. Wszystko w odniesieniu do Slow Life. Trochę też o tym, co mnie NIE obchodzi i do szczęścia mi nie jest potrzebne (never ever!). I o tym, jaki wpływ na świadome życie mają doświadczenia związane z pracą w korporacji. Zapraszam.